Mało osób zdaje sobie sprawę, jakie jest jego prawidłowe ustawienie pasa bezpieczeństwa. Pas bezpieczeństwa powinien być ustawiony tak, aby przebiegał przez obojczyk. Nie powinien  iść przy samym karku, ponieważ przy potencjalnej kolizji pas zadziała jak żyłka. Natomiast jeśli pas będzie za nisko, podczas kolizji najnormalniej w świecie zsunie się z ramienia i nie spełni swojej funkcji.

Ogólne zasady uruchomienia silnika:

a) Sprawdzenie czy dźwignia zmiany biegów jest w pozycji neutralnej.

b) Włączenia urządzenia rozruchowego.

c) Włączenia stacyjki i na kilka sekund rozrusznika.

Ułożenie rąk na kierownicy „za dziesięć druga”. Przyjmując, że kierownica to tarcza zegara. Takie ułożenie rąk na kierownicy jest najbardziej odpowiednie przy jeździe w dużym ruchu, ponieważ umożliwia to szybszą reakcje i obsługę urządzeń sterowniczych. 

Jazda torem w kształcie koła. Jazda na II lub III biegu. Nauka jazdy po okręgu uwidacznia związek między prędkością jazdy, działaniem siły odśrodkowej i pochyleniem motoroweru lub motocykla. Zachowanie jednej płaszczyzny motoroweru lub motocykla i kierującego podczas jazdy w pochyleniu (pozycja zasadnicza) i odstępstwa od tej zasady.

Ruszanie pod górę z przyczepą to trudna umiejętność. Kluczowe jest zminimalizowanie ciężaru auta i przyczepy.

Pierwszą czynnością jest podłożenie kamieni lub klinów pod koła przyczepy co uniemożliwi ciągnięcie pojazdu do tylu po zwolnieniu ręcznego hamulca. Można o tę przysługę poprosić jakiegoś przechodnia albo kierowcę następnego samochodu.

Następnie można spróbować ruszyć, stosując klasyczny sposób, polegający na równoczesnym puszczaniu pedału sprzęgła i zwalnianiu hamulca ręcznego. Wykonując to bardzo uważnie, zwiększając delikatnie obroty bez wprowadzania go na najwyższe obroty, może uda się bardzo delikatnie ruszyć. Zwiększając delikatnie obroty silnika równocześnie ze zwalnianiem hamulca ręcznego należy puszczać bardzo ostrożnie pedał sprzęgła.

Przyjmując, że kierownica to tarcza zegara. Takie ułożenie rąk na kierownicy jest najbardziej odpowiednie przy jeździe w małym ruchu, ponieważ umożliwia luźniejsze trzymanie przedramion powodując mniejsze zmęczenie.  

Przyjmując, że kierownica to tarcza zegara. Takie ułożenie rąk na kierownicy jest najbardziej odpowiednie przy jeździe w dużym ruchu, ponieważ umożliwia to szybszą reakcje i obsługę urządzeń sterowniczych. 

Ruszanie pod górę z przyczepą to trudna umiejętność. Kluczowe jest zminimalizowanie ciężaru auta i przyczepy.

Pierwszą czynnością jest podłożenie kamieni lub klinów pod koła przyczepy co uniemożliwi ciągnięcie pojazdu do tylu po zwolnieniu ręcznego hamulca. Można o tę przysługę poprosić jakiegoś przechodnia albo kierowcę następnego samochodu.

Następnie można spróbować ruszyć, stosując klasyczny sposób, polegający na równoczesnym puszczaniu pedału sprzęgła i zwalnianiu hamulca ręcznego. Wykonując to bardzo uważnie, zwiększając delikatnie obroty bez wprowadzania go na najwyższe obroty, może uda się bardzo delikatnie ruszyć. Zwiększając delikatnie obroty silnika równocześnie ze zwalnianiem hamulca ręcznego należy puszczać bardzo ostrożnie pedał sprzęgła.

Wielokilometrowe podjazdy i zjazdy na górskich drogach to zwykle spore utrudnienie dla kierującego pojazdem ciężarowym.

Pokonując stromy podjazd należy samochód rozpędzić do jak największej, ale bezpiecznej w danych warunkach prędkości i przygotować się na szybką redukcję biegów. Siła bezwładności, która będzie przez jakiś czas wspólnie z silnikiem popychała auto pod górę, skończy się i wówczas, dostatecznie wcześnie należy zredukować bieg. Nie należy dopuszczać, aby auto zatrzymało się na takim podjeździe.

Jadąc pod górę należy kontrolować temperaturę cieczy chłodzącej i kontrolkę ciśnienia oleju. Gdy temperatura osiągnie maksimum, lub zacznie zapalać się lampka ciśnienia oleju, trzeba przerwać jazdę, zjechać na pobocze, zaciągnąć ręczny hamulec, podłożyć kliny lub kamienie pod tylne koła, otworzyć maskę i nie wyłączając silnika, poczekać, aż temperatura spadnie do normalnej. W chłodnym górskim powietrzu powinno nastąpić to szybko.

Po osiągnięciu wierzchołka wzniesienia należy przygotować się do zjazdu. Trzeba pilnować, aby samochód nie rozpędził się nadmiernie, zaś zbyt mocne hamowanie hamulcami, może doprowadzić do ich przegrzania się i spalenia okładzin.

Wielokilometrowe podjazdy i zjazdy na górskich drogach to zwykle spore utrudnienie dla kierującego pojazdem ciężarowym.

Pokonując stromy podjazd należy samochód rozpędzić do jak największej, ale bezpiecznej w danych warunkach prędkości i przygotować się na szybką redukcję biegów. Siła bezwładności, która będzie przez jakiś czas wspólnie z silnikiem popychała auto pod górę, skończy się i wówczas, dostatecznie wcześnie należy zredukować bieg. Nie należy dopuszczać, aby auto zatrzymało się na takim podjeździe.

Jadąc pod górę należy kontrolować temperaturę cieczy chłodzącej i kontrolkę ciśnienia oleju. Gdy temperatura osiągnie maksimum, lub zacznie zapalać się lampka ciśnienia oleju, trzeba przerwać jazdę, zjechać na pobocze, zaciągnąć ręczny hamulec, podłożyć kliny lub kamienie pod tylne koła, otworzyć maskę i nie wyłączając silnika, poczekać, aż temperatura spadnie do normalnej. W chłodnym górskim powietrzu powinno nastąpić to szybko.

Po osiągnięciu wierzchołka wzniesienia należy przygotować się do zjazdu. Trzeba pilnować, aby samochód nie rozpędził się nadmiernie, zaś zbyt mocne hamowanie hamulcami, może doprowadzić do ich przegrzania się i spalenia okładzin.